Liesbeth

Mijn collega’s noemen me weleens ‘moeder de gans’ van Almata. Helemaal niet gek, want zelf zeg ik vaak: ik heb niet drie kinderen, maar een stuk of zestig. Als verpleegkundige spreek ik jongeren op al onze locaties. Ze vertellen me veel en soms weet ik zelfs meer van ze dan hun begeleiders.

De jongeren bij Almata zijn pubers, dus denk aan een verkering en dat soort nieuwtjes. Wanneer uit hun openheid blijkt dat er iets speelt dat echt een grote invloed heeft op hun leven, dan deel ik dat met de behandelaar. Ik geniet van het persoonlijke contact met onze jongeren, vooral als ik zie dat het weer beter met ze gaat. Daar ging ik voor toen ik voor deze baan koos! Oorspronkelijk kom ik uit de forensische verpleegkunde. Ook een fantastisch vak, maar de jeugd biedt meer toekomstperspectief dan bijvoorbeeld tbs’ers die al jaren vast zitten.

“Ik vind het geweldig dat ik mezelf bij Almata kan ontwikkelen”

Naast de persoonlijke zaken, komen de jongeren van Almata uiteraard bij mij voor al hun medische ongemakken. Vaak hebben die symptomen te maken met stress of andere mentale problemen. Dat is interessant en ik laat jongeren graag ervaren dat werken aan de mentale gezondheid ook lichamelijk iets voor ze kan doen. Om daar nog beter in te worden volg ik de opleiding Systeemtherapeutisch werker. De problemen van ‘onze’ jongeren beginnen namelijk vaak in het gezin. Wanneer zij inzicht krijgen in de gezinsdynamiek, raakt het gezin weer met elkaar in gesprek en gaat het vaak ook beter met het kind. Ik vind het geweldig dat ik mezelf met deze opleiding kan ontwikkelen en nog meer kan betekenen voor onze jongeren!

Mij krijg je voorlopig niet weg uit de jeugdzorg, want ik heb gewoon een topbaan”

Mijn spreekkamer op onze gesloten afdeling in Ossendrecht ligt op de looproute naar de school op het terrein. Veel jongeren wippen daardoor makkelijk even binnen, terwijl ik bezig ben met bijvoorbeeld het uitschrijven van medicatie of het plannen van gesprekken. In de middag ga ik naar onze begeleid wonen groepen (de ‘open’ groepen) of voer ik systeemgesprekken. Dit hoort bij mijn extra rol bij Almata: praktijkondersteuner geestelijke gezondheidszorg (POH GGZ). Mijn werk is heel veelzijdig, maar ik draai geen onregelmatige diensten. Dat heb ik na al die jaren wel gezien. Maar als een collega verpleegkundige wel graag avond- en weekenddiensten werkt, is dat bij Almata ook mogelijk. Zo vullen we elkaar mooi aan.

Mij krijg je voorlopig niet weg uit de jeugdzorg, want ik heb gewoon een topbaan. Ondanks deze roerige tijden (de gesloten jeugdzorg moet op termijn worden afgebouwd) staan we bij Almata voor wat we doen. Iedereen houdt het doel voor ogen en gaat ervoor. Dat is soms topsport, want jongeren komen nu eenmaal niet voor hun zweetvoeten naar Almata. Maar als ik een appje krijg van een puber die laat weten dat het in de eigen omgeving weer goed gaat, weet ik weer waarom ik zo graag ‘moeder de gans’ van Almata blijf!